Aramızda La Fontain’in, Aesop’un adını duymayanımız yoktur sanırım. Tavşan ile kaplumbağanın yarışını ya da tilkinin karganın ağzından peyniri nasıl düşürdüğünü bir çoğumuz biliriz. Bu tür öykülerde insanların zayıf yönlerini görürüz. Ardında da doğru olanı bulup olanlardan ders alırız. Çocuk edebiyatında geniş bir yeri olan bu didaktik öyküler „fabl“ olarak tanımlanır. Fablların kahramanları genellikle insan gibi davranan ve konuşan hayvanlar,
“Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde…” cümlesini duyduğumuzda veya okuduğumuzda hemen bir masalla karşı karşıya olduğumuzu anlar, ya kulak kabartır, ya da hemen okumaya başlarız. Bunun dünyanın her yanında anlatılagelen masalların ortak bir yönü olduğu hepimizce bilinen bir gerçektir. Fakat masallarda çoğunlukla fark etmediğimiz bir yapı daha vardır ki bu da “üçlü kuralı” veya “üçlünün gücü” olarak adlandırılır. Üçlünün
Ben Danimarka’da doğdum, cana yakın bir yerdir orası. Oradadır tüm benliğimin kaynağı, köklerim. Ah, Danca! Yumuşak ve zarif tınılarla dolu o lisan… Yalnızca bir annenin sesi olabilir insanı o denli rahatlatan. H. C. Andersen Böyle demiş Hans Christian Andersen “Ben Danimarka’da doğdum” adlı şiirinde. Şiir, roman, piyes, gezi notları yazdığı yıllarda ünlü bir tiyatro yazarı ya da
Küçük Kara Balık, annesine, „Bu derenin ucunun nereye çıktığını gidip görmek istiyorum,“ demiş. „Bak anneciğim, tam bir aydır bu derenin ucunun nerede olduğunu düşünüp duruyorum. Bunu bir türlü aklımdan çıkaramıyorum. Dün gece sabaha kadar gözümü kırpmadım, hep düşünüp durdum. Sonunda gidip ne olduğunu kendi gözlerimle görmeye karar verdim…“ Annesi gülmüş, „…Canikom, derelerin başı da yoktur, sonu da; bunda bilinecek ne
Merhaba Sevgili Dostlarımız, Biz Serpil Ural ve Zeynep Bassa çocuklara resimli öykü kitabı yazmak isteyenler için bir kitap hazırladık. Kitabımız Vizetek Yayıncılık tarafından Mayıs ayında basıldı ve piyasaya çıktı. Çocukluğun ve çocuk gelişiminin önemli bir parçası olan resimli öykü kitapları, çocukların zevk alıp eğlenirken öğrendiği, hayal dünyasının kapılarını aralayabilmelerine yardım eden, içerik ve öykülerinin yalnızca yazılı sözcüklerle değil resimlerle de
“Ben bir anneyim ve çocuk kitabı yazarıyım,” diyor Amerikalı yazar Gillian Mc Dunn. Öykü anlatmayı eğlenceli, kolay ve akılda kalıcı hale getirmek için bizlerle ipuçları paylaşıyor. Çocukları yazara, “Bana bir öykü anlat. Kitaptan değil. Senden.” dediklerinde nasıl soğuk terler döktüğünü anlatmakla başlıyor yazısına. Masa başında sessiz sakin oturarak öykü yazmakla beklenti içindeki minik yüzlere öykü anlatmak arasında çok büyük fark
Hatırlarsanız, iki hafta önceki etkinliğimizde karşılıklı birbirlerine öyküler anlatan papağanlar yapmıştık ve anlattıkları öyküleri yayınlayacağımızı duyurmuştuk. İşte bir papağan öyküsü ile sizlerle birlikteyiz. Bakalım papağanlar neler anlatıyorlar… “Anılardan Öykülere Yolculuk” başlıklı yazımızda anıların da öykü kurgulamada kullanılabileceğinden söz etmiştik. İşte aşağıdaki öykü de bir Malezya gezisinde çekilen videodan esinlenerek kurgulandı. Haydi gelin, öyküyü bu defa da papağanın bakış açısından dinleyelim…
Sevgili izleyicilerimiz, Bildiğiniz gibi biz, Serpil Ural ve Zeynep Bassa, bir yılı aşkın süredir pireiledeve.com adresli blog yazılarımızda çocuk edebiyatı konusunu çeşitli yönleriyle ele alıyor, çocuk kitapları tanıtıyoruz. Ayrıca çocukların evde ve/ya da anaokulunda yapabilecekleri etkinliklere de yer veriyoruz. Hedef kitlemiz anne-baba ve eğitimciler ve küçük çocuklarla ilgilenen her yaştan yetişkin. Önerdiğimiz etkinliklerden biri, çocukla birlikte masal ya da öyküler
Öykü Kulübümüzde bu hafta sizlerle bir öykü anlatma deneyimi paylaşıyoruz. Öykümüzün başlığı “Avo ile Kado”. Pandemi sürecinde “ortağım” adını verdiğim torunumla birlikte yaptığımız etkinlikleri paylaşmıştık sizlerle. Bunları sayfamızın “Etkinlikler” menüsünde bulabileceğinizi zaten biliyorsunuz. Yeniden Buluşma Ortağımla ayrı ülkelerde yaşadığımız için, uzunca bir ayrılıktan sonra yeniden bir araya gelmek ikimizi de çok mutlu etti. Hemen etkinliklerimize kaldığımız yerden devam ettik. Bu
Kesinlikle hepimiz bu ânı yaşadık… Birisi bize “Hadi bir şeyler anlat” dediğinde donup kalırız. Aklımıza bir türlü anlatacak bir şey gelmez. Hatta daha önce başkalarına anlatmış olduklarımızı bile unuturuz. Neden çocuklar da öykü anlatmaya başlarken aynı duyguları yaşamasınlar? Onları rahatlatmak ve çekinmeyi, utanmayı ortadan kaldırmak için oyunlarla öyküler anlatma yöntemini kullanabiliriz. Nasıl mı? Gelin birlikte bir göz atalım. Çocukların öykülerini