Bir Öykü Kurguladık: “Avo ile Kado”

Ana kahraman olarak “Prenses'”ve “İki arkadaş” arasında kararsız kaldık. Daha sonra ikisini birden kullanarak ana kahramanların birbirleriyle arkadaş olan iki prenses olmasına karar verdik. 

Ana karakterleri biraz daha somutlaştırmak için onlara isim vermek gerekti. Prenseslerden birinin adı “Avo” imiş, diğeri ise “Kado”. “Bunlar birlikte avokado muymuş?” sorusu şiddetle reddedildi. Tamam avokado değillermiş.

Ortamı belirlemek için “Nerede yaşıyorlarmış?” sorusu geldi gündeme. Ben daha listeden seçenekleri yeni okumaya başlamıştım ki, “Biri Frankfurtta, biri Alanya’da yaşıyormuş” dedi. Yani o ve ben oluyoruz ana karakterler. Bu da tamam!

Tabii bir de çözülmesi gereken bir problem olması gerekiyor. Yukarıdaki listeden seçenekleri okuduğumda “karınları açıkmış” olabileceği uygun geldi.

Hadi  bakalım öykümüze başlayalım. Eğlenceli ve heyecanlı olacağa benziyor.

Öyküsüne “bir varmış, bir yokmuş”la başlamak istedi ortağım. Neden olmasın?

“Avo ile Kado” Başlıklı Bir Öykü

Şimdi anlattığı şekilde, onun sözcükleriyle aktarıyorum sizlere öykümüzü:

“Bir varmış, bir yokmuş. İki tane Prenses varmış. Biri Frankfurt’ta yaşıyormuş, biri de Alanya’da yaşıyormuş. Frankfurt’takinin adı Avo’ymuş, Alanya’dakinin adı Kadoymuş. Ama onlar avokado değillermiş.

Avo biraz üzgünmüş çünkü Frankfurt’taki Avo Alanya’daki Kado’yu özlemiş. Fakat bir gün sokakta karşılaşmışlar ve çok sevinmişler. Sarılmışlar ve zıplamışlar.

Avo ve Kado yolda iki tane tavşan bulmuşlar. Prenseslerin karnı açmış ve sonra tavşanlar “Biz de açız” demişler. Tavşanlar koklayarak yemek bulmuşlar. Kedi maması bulmuşlar. Ama yemediler çünkü o kedilerin yemeğiydi. Hepsi uyudular. Uyanınca tavşanlar zıplamadılar, koştular. Çünkü tilki geliyor. Ama tavşanlar tilkiyi yakaladı, çünkü tilki yavaştı. Ve tavşanlar tilkiyi yediler. Ama tilkinin canı acımadı çünkü bu gerçek değildi.”

Bu yaş grubunun dikkat süresi az ve konsantrasyonu zayıf olduğundan kurgu çabucak başka yönlere kaçabiliyor. Bazen neyle başladığını, öykünün neresinde olduğunu hatırlatmak gerekebiliyor. Bazen de öykü çocuğun anlatımına bırakılabilir. Sürekli müdahele etmek yaratıcılığı kaybettirdiği gibi, öykü de çocuğun değil, sizin öykünüz olur.

Yukarıda görüldüğü gibi, prenseslerle başlayan öykü daha sonra tavşanların öyküsü olarak devam etti ve sonlandı. “Prenseslere ne olmuş?” sorusunun cevabı ise, “Onlar da sonra havuç yemişler” oldu. 

Çocuklarla öykü kurgulamak hiç de zor bir iş değil. Yalnızca biraz sabır gerektiriyor. Sizler de çocuklarınızla birlikte anlattığınız öykülerinizi bizimle paylaşabilirsiniz.

Adresimiz:

pireiledeve@gmail.com

Bol öykülü hafta sonlarınız olsun.